Bethany i Bestia+Gnomon i tajemnica starego domu - Iwona Banach

Guśka, Ptyś i Leonek spędzają wakacje u ciotki w Bolesławcu. Ciotka z racji wieku (około trzydziestu lat) zaczyna cierpieć na reumatyzm. A może to romantyzm…? Dzieci dokładnie nie wiedzą. Niezbyt też mogą zajmować się tak nieistotnymi tematami, bo mają na głowie ważniejsze sprawy. Stary, poniemiecki dom ciotki okazuje się wcale nie taki nudny, jak na początku zakładał, a mijani w progu włamywacze, zmumifikowane szczury, bardzo zaangażowany (i dla niektórych przystojny) policjant spowodują, że ostatnie, na co będą mogły liczyć dzieci, to nuda. No i ktoś w końcu musi odnaleźć skarb Rozalii von Bonin, czyli poprzedniej właścicielki domu, a wiadomo, że na dorosłych nie można liczyć.

Lemony Snicket spotyka Roalda Dahla w tej szalenie zabawnej, cudownie makabrycznej i bogato ilustrowanej opowieści o głodnej bestii, próżnym nieśmiertelnym człowieku i niezbyt uroczej dziewczynce, która nie wie, że zaraz zostanie zjedzona.

Piękno ma swoją cenę. I nikt nie wie tego lepiej niż Ebenezer Pinceta, który zachowuje piękny wygląd od 511 lat. Jak, możesz się zastanawiać? Ebenezer musi po prostu nakarmić bestię na strychu swojej rezydencji. W zamian za posiłki w postaci małpy, posągu Winstona Churchilla czy kaktusów, Ebenezer dostaje eliksiry, które utrzymują go w młodości i pięknie.

Ale z każdym posiłkiem bestia staje się coraz bardziej chciwa i pewnego dnia oznajmia, że ​​następnym razem chciałby zjeść ładne, soczyste dziecko. Ebenezer nigdy nie zrobił czegoś tak strasznego, aby utrzymać swoje wspaniałe życie. Mimo to znajduje najbardziej niegrzeczne i szczerze mówiąc nieprzyjemne dziecko, jakie może, i przygotowuje się do nakarmienia nim bestii.

Dziecko, Bethany, może być jednak czymś więcej, niż oczekiwał Ebenezer. Z pewnością jest raczej niegrzecznym gościem w domu, ale Ebenezer nadal marzy o tym, żeby nie musiała być pożerana. Czy to możliwe, że Bethany jest mniej warta posiłku, a bardziej… godna przyjaciół?