Trylogia łemkowska – powieść obyczajowa i literatura słowacka o zanikającym świecie

Literatura piękna obca z pogranicza kultur – powieści Maroša Krajňaka

Trylogia łemkowska autorstwa Maroša Krajňaka to niezwykle oryginalna propozycja dla miłośników literatury pięknej obcej, która wymyka się schematom i wymaga zaangażowania emocjonalnego oraz intelektualnego. Składają się na nią trzy osobne, ale powiązane tematycznie książki: Carpathia, Entropia oraz Informacja. Każda z nich to inna powieść, ale razem tworzą spójną narrację o losach ludzi z pogranicza słowacko-polsko-ukraińskiego, zmagających się z przeszłością, przemijaniem i tożsamością. To także literatura zanurzona w świecie Łemków – zapomnianym, lecz niezwykle barwnym i kulturowo bogatym. Zanurz się w językową podróż po pograniczu – odkryj niezwykłą formę i głębię współczesnej literatury słowackiej.

Carpathia – początek zmysłowej podróży

Pierwsza część cyklu, Carpathia, to powieść obyczajowa, w której realność miesza się z poetycką refleksją o świecie i jego przemijaniu. Autor snuje narrację o miejscach i ludziach znikających w cieniu historii, a bohaterowie – zarówno realni, jak i symboliczni – tworzą mozaikę dawnego pogranicza. Krajňak przenosi czytelnika w przestrzeń międzykulturową, pokazując, jak ważna jest pamięć o świecie, którego już nie ma. Jeśli szukasz książki, która zostaje z Tobą na długo – zacznij właśnie od tej.

Entropia – powieść czy sen?

W drugiej części trylogii, Entropii, autor przekracza granice klasycznej narracji, tworząc tekst bardziej słyszany niż czytany. To proza, w której powieść obyczajowa przekształca się w oniryczną podróż, a brzmienie słów staje się równie istotne co ich znaczenie. To jeden z najoryginalniejszych głosów, jakie oferuje dziś literatura słowacka – intensywna, metaforyczna i niemal muzyczna. Odkryj literaturę, która działa na zmysły i wyobraźnię jak film i muzyka jednocześnie.

Informacja – finał w cieniu utopii

Ostatni tom trylogii, Informacja, to przejmująca opowieść o poszukiwaniu sensu życia w czasach bez perspektyw. Bohaterowie uciekają – w przestrzeni, czasie i tożsamości – ale żadna z tych ucieczek nie prowadzi do celu. Floryńska monarchia, fikcyjna kraina inspirowana łemkowskimi marzeniami o państwowości, staje się metaforą świata, którego już nie ma. Pozwól się poprowadzić przez opowieść, która kończy się jak taniec – smutny, piękny i nieunikniony.