Gdyby słońce nigdy nie zaszło - Ana Huang

Jak to jest z tymi drugimi szansami? Warto je dawać? A może jesteście zdania, że nie ma sensu robić wyjątków i nikt na nie nie zasługuje? Farra zadomowiła się w Nowym Jorku, a większość energii skupia na pracy, którą kocha. Blake spełnił swoje marzenie, a jego bary sportowe szybko stały się fenomenem. I choć ci dwoje są spełnieni zawodowo już w młodym wieku, to te sukcesy nie zalepiły dziury w ich sercu. Dawna miłość nadal w nich tkwi, a gdy przypadkiem dochodzi do ich spotkania jest to szansa, którą mogliby wykorzystać. Ale czy warto? „Gdyby słońce nigdy nie zaszło” to bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów znanych z „Gdybyśmy znów się spotkali” i konieczna jest znajomość pierwszego tomu. Nie jest to najlepsza seria od Huang, widać ewidentnie jak jej warsztat ewoluował z czasem przy kolejnych powieściach, natomiast nie można powiedzieć, że powieści są złe, nic bardziej mylnego. Zakładam, że gdyby wyszły spod pióra innego Autora byłabym nimi zachwycona, jednak od Any wymagam już więcej. Niemniej jednak nie brakuje tu emocjonalnej sinusoidy, która oplata swoimi mackami i sprawia, że nie chce się odkładać książki bez poznania jej zakończenia. Nie można także odmówić Autorce wybitnej kreacji postaci, ze sporym rysem psychologicznym i mocnym akcentem na wewnętrzne rozterki oraz własne demony, z którymi walczą. Bohaterowie to nadal młodzi ludzie, jednak brak im infantylności z uwagi na bagaże doświadczeń i dzięki temu nie da się ich nie polubić. Choć oczywiście nie są wolni od błędów, jak zresztą każdy człowiek, co gwarantuje realizm w fabule. I choć książka nie pochłonęła mnie bez miary i nie zatrzęsła moim światem, to jednak obiektywnie trzeba przyznać, że jest na naprawdę wysokim poziomie i zabiera w intrygującą podróż do złamanych serc, które da się jeszcze posklejać. Polecam, zwłaszcza tym osobom, które przygodę z książkami Huang mają dopiero przed sobą!