Płacz - Marta Kisiel

Traumatyczne przeżycia rozdzielają drogi sióstr Stern i ich ciotki. Nieoczekiwane spotkanie w niepozornej, górskiej kawiarni rozpoczyna ciąg zdarzeń, który ponownie łączy dawnych sprzymierzeńców, podążających tropem zniszczonej pocztówki i starej filiżanki... Z całej trylogii zdecydowanie ten tom jest najbardziej tkliwy, rzewny i przepełniony emocjami. Tytułowy płacz nie jest przypadkowy, bo i powodów do niego tu nie brakuje, gdy plączą się kolejne nici przeznaczenia. Fabuła to podróż przez czas, historię i własne wnętrza, poszukujące odpowiedzi, drogi czy wybaczenia. Niespodziewane okoliczności, które łączą znanych nam bohaterów, są porywającym i pełnym tajemnic przeszłości wyzwaniem, w którym autorka rewelacyjnie balansuje pomiędzy znanymi legendami czy zagadkami przeszłości (jak np. te wokół Riese), a jednocześnie dodając do nich nutę intrygującej magii. Strzygonie, mojry czy duchy to chleb powszedni, a struktura czasoprzestrzeni się burzy, gdy za dużo w niej zaszłego cierpienia. Tym samym finałowy tom to nie tylko przygoda czy dynamiczna akcja, ale i przestrzeń do pewnego namysłu. Psychologia postaci znakomicie oddaje targające nimi emocje. Ciężar traumy, obawy o przyszłość, stany depresyjne uciszane używkami, nieufność, trudność w wybaczeniu - zwłaszcza samemu sobie - tęsknota, miłość, konieczność pożegnania i wiele więcej. Przy całej lekkości języka i ogolnie książki, niesamowitym jest, jak bogate i wielowarstwowe są tu postaci, które można zgłębiać bez końca. Nie sposób też nie przejąć od nich choćby cząstki uczuć. Na szczęście jest tu też sporo ciepłej aury, dodającej nadziei. To wydanie zostało wzbogacone dodatkowym opowiadaniem, dziejącym się kilkanaście lat po finałowych zdarzeniach. A choć emocjonalnego kopa dostajemy już w głównej fabule, tak tu jeszcze dodatkowo autorka na pożegnanie nie daje odetchnąć swoim bohaterom, poruszając czułe struny w sercach czytelników po raz kolejny. Cała seria była dla mnie bardzo interesującą i dającą do myślenia wyprawą, która zapada w pamięci. "Płacz" jest jej świetnym zwieńczeniem. Serdecznie polecam!