Miasteczko - Paulina Świst, Piotr C.

Spadek – zbawienie i plaster na bolejący portfel, a może problem, którego lepiej nie mieć na głowie? Paulina i Piotr kiedyś się kochali. Niestety, życie tę miłość zweryfikowało i teraz po prostu się tolerują jako byli już małżonkowie. Otrzymanie tajemniczego spadku po ojcu chrzestnym kobiety odrobinę dziwi – zwłaszcza Piotra, jednak absolutnie nie niepokoi. Dopóki nie trafiają do Bieszczad, by zobaczyć odziedziczony majątek. Wtedy właśnie się orientują, że to początek problemów. I nie tylko ich kariery prawnicze mogą być zagrożone… ale też życie. „Miasteczko” to – żeby była jasność, nie jest literatura wysokich lotów. Na próżno szukać tu wzniosłej narracji, majestatycznych opisów i wielowarstwowej kreacji psychologicznej bohaterów. Zresztą każdy, kto choć odrobinę zna twórczość Autorów wie, że będzie dosadnie, sarkastycznie, momentami wulgarnie, ale na pewno nie nudno. I trzeba mieć to na uwadze, zanim sięgnie się po tę pozycję, by potem niepotrzebnie nie pisać kąśliwych recenzji i stawiać niskich ocen. Jednak ci, którzy liczą na to, że tajemniczy Autorzy nadal są w formie – nie przeliczycie się. A w duecie sprawdzają się równie znakomicie co solo. I choć momentami wyczuwałam pióro Piotra (prawdopodobnie dlatego, że namiętnie czytam jego bloga), to trzeba przyznać, że z Pauliną zgrał się świetnie, a połączenie ich sił i kąśliwej narracji rzeczywistości dało znakomity efekt. A sam na pomysł na fabułę – para rozwodników, która nie do końca pogodziła się ze scenariuszem napisanym przez życie i nieoczekiwany spadek, będący zaczątkiem mocnej i niebezpiecznej sprawy kryminalnej sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Między wierszami natomiast otrzymujemy mocny, ale i niestety prawdziwy komentarz dotyczący obecnych relacji, życia w wielkim mieście, ludzkich ambicji i opłakanego stanu prawnego, w jakim przyszło nam żyć. Gotowi na jazdę bez trzymanki na teoretycznie cichym odludziu, które powinno nieść ukojenie? Mam nadzieję! Ze swojej strony polecam i czekam z niecierpliwością na kolejny tom!

„Tego było zwyczajnie za dużo. Za dużo naraz. Jeśli ktoś, kto zobaczyłby tyle chamskiej i bezsensownej przemocy w niecałe dwie godziny i nie rozpadł się na kawałki, to niech leci po flaszkę, a ja się z nim chętnie napiję” I ja też i to od razu Long Island w wiadrze, po przeczytaniu „Miasteczka”. Czekaliśmy na to. Czekaliśmy na to, co zaprezentuje nam duet Paulina Ś. i Piotr C. i powiem jedno - jest moc, jest taki rozpi€rdol, że najgłośniejsze sprawy z pierwszych stron gazet przy tej sprawie to „luj”. A wszystko przez wujka Zigiego i pewien kłopotliwy spadek, który z początku taki się nie wydaje, do momentu, w którym wszystko zaczyna śmierdzieć i to nie tylko wiszącym w powietrzu smrodkiem zepsutych jaj, ale konkretnym smrodem takiej bezwzględności i bezkarności, że p*tin przy nim to przedszkolak i to z pierwszej grupy. Paulina i Piotr, kiedyś bardzo się kochali, dopóki Piotr nie spierdzielił wszystkiego blondyną i rudą. Teraz łączy ich tylko praca, wspólna kancelaria, wspólny aplikant i spadek, którym okazuje się fabryka, jak się okazuje wcale nieopuszczona, dom z mieszkankami w środku i kłopot, a raczej zaj€bisty problem, jak się może wydawać nie do rozwiązania. No, ale od czego są ulubieni klienci Pauliny prawda? Chociaż, co jeśli na pewne osoby…prawie każdy jest za krótki, a „wyhujewo górne” trzyma w garści ktoś, kto jak się okazuje, jest TOTALNIE NIE DO RUSZENIA… Jedno jest pewne, takich dwoje, jak ich trzech to nie ma ani jednego. No powiem Wam, że to co tu się dzieje, to jest prawdziwa jazda bez trzymanki. Fabuła. Teksty. Humor. Sarkazm. Paragrafy, no i oczywiście stosunki międzyludzkie, a raczej między P. a P., które wiszą w powietrzu przez całą książkę, a które, prawdopodobnie nie mają prawa się wydarzyć, a to wszystko okraszone niesamowitymi tekstami, prosto z osobistych doświadczeń Śwista i całkiem nowe, ale rewelacyjnie uzupełniające teksty Piotra C., którego jeszcze nie czytałam, ale oglądałam Netflixa, to coś tam trochę wiem :-). No i bohaterowie drugoplanowi G. i G., którzy mnie osobiście bardzo zaintrygowali. Jednym słowem - wiedziałam, po prostu wiedziałam, że ten duet wypali, wybuchnie i będzie to na prawdę wyborna zabawa, ale niestety wiedziałam, że na koniec P. i P., coś odwalą i… będzie trzeba czekać jakieś trzy miesiące ( według moich obliczeń ) na ciąg dalszy, co jest mega wiadomością, bo to co tu przeczytacie, będziecie przeżywać, aż do kolejnej części. Ps. Pozdrowienia dla Hermana! Czytajcie! Przeżywajcie! A ja już Wam zazdroszczę, że macie lekturę tego cuda przed sobą! Gratulacje Paulina Świst i Piotr C. - krótka, ale tak samo gościnna, co wstrząsająca wizyta w Miasteczku wyszła Wam na prawdę wyśmienicie, ale mnie osobiście baaardzo przeorała emocjonalnie, tak jak i na bank przeora każdego, kto „Miasteczka” przeczyta!