Ogar - Krystian Stolarz

Krystian Stolarz w „Ogarze” udowadnia, że polski kryminał ma się świetnie – i że można napisać kontynuację, która nie tylko dorównuje pierwszej części, ale momentami wręcz ją przewyższa. To książka mroczniejsza, brutalniejsza i prawdziwsza niż „Zbawca”, a jednocześnie bardziej emocjonalna i pogłębiona psychologicznie. Autor nie zostawia czytelnikowi ani chwili wytchnienia, prowadząc go przez pełną napięcia historię, która zaczyna się z wysokiego C i nie zwalnia ani na moment. Akcja „Ogara” rozgrywa się trzy miesiące po dramatycznych wydarzeniach z „Zbawcy”. Julia Marzewska, główna bohaterka, wciąż nie potrafi poradzić sobie z przeszłością – ściga Ogara, ale tak naprawdę ściga również własne demony. Marcin Rau, nowy naczelnik wydziału kryminalnego, na pozór radzi sobie lepiej, jednak szybko okazuje się, że trauma dotknęła również jego – być może nawet głębiej niż Julię. Do tego dochodzi Wiktor Rybak, partner Marzewskiej, który staje się nie tylko ważnym ogniwem w śledztwie, ale również istotnym punktem emocjonalnym w życiu bohaterki. Sam Ogar nie jest tu jedynie antagonistą – to postać skomplikowana, nieprzewidywalna i przerażająco ludzka. Jego obsesja na punkcie Julii nadaje całej historii niepokojący wymiar, a narastające napięcie między nim a Rybakiem prowadzi do nieuchronnego starcia. Fabuła zaskakuje na każdym kroku – Stolarz z dużą precyzją buduje intrygę, w której nic nie jest oczywiste. Powrót osoby, która „od dawna miała nie żyć”, wywraca wszystko do góry nogami i nadaje opowieści dodatkową warstwę tajemnicy. Każdy rozdział przynosi nowe informacje, ale też nowe pytania, dzięki czemu trudno oderwać się od lektury. Autor świetnie dawkuje napięcie, nie boi się zwrotów akcji, ale unika też tanich chwytów. Tu wszystko jest przemyślane i podporządkowane spójnej, sugestywnej narracji. Styl Krystiana Stolarza zasługuje na szczególne wyróżnienie – jest ostry, bezkompromisowy i pozbawiony zbędnych ozdobników. Dialogi są naturalne, często brutalne, ale dzięki temu autentyczne. Autor nie boi się pokazywać brudu – nie tylko tego fizycznego, ale przede wszystkim psychicznego. Pokazuje, jak wygląda prawdziwa praca w policji, jakie piętno odciska na ludziach i jak cienka bywa granica między dobrem a złem. „Ogar” to książka, która nie upiększa rzeczywistości, ale właśnie w tej bezlitosnej szczerości tkwi jej siła. Emocjonalnie to bardzo intensywna lektura. Trauma, żal, gniew, lęk i samotność – wszystko to przewija się przez karty powieści, a autor doskonale pokazuje, jak różnie radzą sobie z nimi jego bohaterowie. Nie sposób czytać tej książki bez zaangażowania – Stolarz zmusza czytelnika do przeżywania wydarzeń razem z postaciami. Momentami to doświadczenie wręcz wyczerpujące, ale przez to niezwykle autentyczne i poruszające. „Ogar” to znakomity kryminał dla wymagającego czytelnika – mroczny, emocjonalny, bezlitośnie realistyczny. Krystian Stolarz pisze z pasją i głębokim zrozumieniem świata, o którym opowiada. To nie jest książka dla tych, którzy szukają lekkiej rozrywki. To opowieść dla tych, którzy cenią sobie prawdę, nawet jeśli bywa ona brutalna. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Polecam z pełnym przekonaniem.

Trzy miesiące po wydarzeniach związanych z próbą schwytania Zbawcy Julia Marzewska próbuje wyjść na prostą. Zmaga się ze stresem pourazowym, który zafundował jej zwyrodnialec. Gdzieś z tyłu głowy czuje, że to nie koniec, a Ogar, który uciekł wciąż jest ogromnym zagrożeniem. Marcin Rau objął dowodzenie w wydziale kryminalnym, który staje przed równie trudnym zadaniem. Kolejne zbrodnie, kolejne zaginięcia. Wszystko to łączy jedna osoba – Ogar, który chce się zemścić. W międzyczasie przy Julii pojawia się ktoś, kogo zupełnie się nie spodziewała. Młoda policjantka nie wie czy może zaufać nieoczekiwanemu pomocnikowi. Musi być czujna – zło czai się bardzo blisko. Kluczem do schwytania Ogara i zakończenia jego „tańca śmierci” będzie to, czy poturbowani życiowo policjanci jeszcze raz zapomną o cierpieniu i zaciskając zęby zrobią to do czego zostali powołani. „…strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia.” „Ogar" to kontynuacja świetnego „Zbawcy”. Autor zaprasza nas do mrocznego i brutalnego świata zbrodni. Wykreowany tu antagonista mrozi krew w żyłach. Ta książka nie jest opowieścią o zbrodni ani o próbie rozwiązania zagadki kryminalnej. To opowieść o tym z czym muszą zmagać się policjanci, którzy na co dzień mierzą się z największymi zwyrodnialcami jakich nosiła ziemia i z tym co przeżywają ich ofiary. Akcja pędzi w tak zastraszającym tempie, że chwilami miałem wrażenie, że czytam książkę sensacyjną. Autor nie ucieka od trudnych tematów — brutalność, stres pourazowy, poczucie osamotnienia — to codzienność, z którą mierzą się funkcjonariusze. Książka burzy mit policjanta jako bezdusznego egzekutora prawa. Krystian jest funkcjonariuszem i wie, o czym pisze. Dzięki temu książka zyskuje na autentyczności, a czytelnik czuje nie tylko napięcie, ale i bezradność, z jaką codziennie spotykają się mundurowi. Krystian Stolarz sukcesywnie podnosi poprzeczkę, a ta książka jest dowodem na to, że jeszcze namiesza na rynku polskiego kryminału. Polecam serdecznie