Chcę dla ciebie jak najlepiej - Jakub Bączykowski

"To był jej nieprzymuszony wybór, podyktowany troską i miłością do syna. Czyżby tylko wmawiała sobie, że stroj matki był jedynym, w czym było jej wygodnie?" Takiego Jakuba Bączykowskiego jeszcze nie znałam... Styczność z twórczością autora miałam poraz pierwszy, gdy czytałam "Stanie się coś złego" a następnie "Uważaj na siebie". Są to książki obyczajowe z elementami thrillera psychologicznego i kryminału, nieco zabarwione zjawiskami paranormalnymi i iluzją. Dlatego sięgając po "Chcę dla ciebie jak najlepiej", spodziewałam się lektury właśnie w tym klimacie. Jakież było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że owa powieść jest zupełnie inna niż zakładałam. I oczywiście było to pozytywne zaskoczenie. Autor bowiem nakreślił historię, z której można wiele się nauczyć, a jednocześnie znaleźć odzwierciedlenie w rzeczywistości. Portrety psychologiczne matki i syna są tak wyraziste, a ich losy tak bardzo namacalne, że wprost nie można odebrać się od lektury. Główną bohaterkę Łucję poznajemy jako dziewiętnastolatkę, która zachodzi w ciążę, tym samym przekreślając swoje plany na przyszłość. Ojciec dziecka, gdy tylko się o tym dowiaduje, bierze nogi za pas i znika z ich życia. Dziewczyna pod wpływem matki opuszcza rodzinne miasto. Wynajmuje ciasną kawalerkę, podejmuje pracę w zakładzie krawieckim ciotki i z niecierpliwością oczekuje narodzin syna. Gdy wreszcie nadchodzi ten upragniony i długowyczekiwany moment, nie kryje swojego szczęścia. Całą swoją miłość przelewa na swojego małego chłopca. Chroni go, otacza troską i płaszczem bezpieczeństwa. W ich świecie są tylko oni. I na przestrzeni lat nikt nie jest w stanie przebić się przez mur, jaki zdążyli wokół siebie zbudować. Z czasem jednak Maks dorasta i opuszcza rodzinny dom. Wciąż jednak łączy go silna więź z matką... Może nawet zbyt silna... "Chcę dla ciebie jak najlepiej" to powieść obyczajowa, w której nie brakuje głębokiego sensu i przemyśleń. Autor skupił się na dwójce bohaterów -matce i synu, a także ich bezgranicznej i bezwarunkowej miłości. Miłości tak silnej, a mimo to niepozbawionej wad. Czy miłość między rodzicem a dzieckiem może okazać się toksyczną? Moim zdaniem książka "Chcę dla ciebie jak najlepiej" jest tą, którą warto przeczytać. Refleksyjna. Psychologiczna. Wartościowa. Zachęcam do lektury

Bycie rodzicem to zawsze droga, którą podążamy odrobinę na ślepo. Jeszcze trudniej jest wychowywać dziecko samodzielnie, bez większego wsparcia, bez osoby, z którą można dzielić swoje troski. I choć ta relacja wybacza wiele błędów, to można też nawet w dobrej wierze i nieświadomie popełnić takie, które wpłyną negatywnie na dorosłość człowieka, którego dobro zawsze było dla nas najważniejsze. „Chcę dla ciebie jak najlepiej” to historia Łucji, która z uwagi na przypadkową ciążę w młodym wieku porzuciła swoje marzenia i wyjechała z rodzinnej miejscowości, by uniknąć krzywych spojrzeń. Jej syn, Maks, zawsze był dla niej najważniejszy, a emocjonalna więź ich łącząca z biegiem lat jedynie się pogłębiała. Ta zależność jednak nie wyszła na dobre żadnemu z nich… Powieść podejmuje się trudnego, ale i ważnego tematu dotyczącego błędów rodzicielskich. Nie jest to opowieść o rodzinie patologicznej, o celowej krzywdzie niewinnej istoty, a o zbyt mocnej miłości, która przyniosła ze sobą naprawdę wiele szkód. Ta pozycja skłania do refleksji i uświadamia jak toksyczna i krzywdząca może być relacja na linii rodzin-dziecko, nawet gdy wydaje się być najcenniejszym i najbardziej czystym w swej postaci uczuciem. Autor poruszył szalenie ważny temat, zrobił w to sposób mądry, okrasił świetną, przemawiającą do odbiorcy narracją i przede wszystkim skłonił czytelnika do sporej ilości przemyśleń. I choćby z tego powodu warto przeczytać tę pozycję, nawet jeśli nie jest się rodzicem.