Wszystkie barwy mroku - Chris Whitaker

Może i nie występują licznie, może trzeba dla nich trochę uwagi i czasu, ale są książki, dla których warto. Warto zagłębić się w świat, do którego zabierają, warto oddać im swoje emocje, warto delektować się każdą ich stroną, bez względu na ich ilość. I ta książka właśnie do takiego typu należy. Patch to niezwyczajny dzieciak, który żyje w swoim świecie. Ma jedną przyjaciółkę, ale jemu to wystarcza. Wychowywany przez matkę wie, czym jest bieda. Z uwagi na brak oka święcie wierzy w to, że jest piratem i lubi bawić się w ten sposób. Ale jedna sytuacja sprawia, że staje się także bohaterem. Niestety, to bohaterstwo wiąże się również z piętnem, które naznaczy go już do końca życia… „Wszystkie barwy mroku” to pozycja, której zwyczajnie się bałam, patrząc na cegiełkę, która długo wołała do mnie i prosiła o przeczytanie. Jednak, jak się okazało ten strach był zupełnie niepotrzebny, bo to książka, której blisko do wybitnej, trudno to inaczej określić. Krótkie rozdziały, poetycki język Autora i spore zabarwienie emocjonalne sprawiają, że wykreowany świat wciąga bez reszty, fundując czytelnikowi całą gamę uczuć. Na próżno skategoryzować ją w jednym gatunku, bo choć ma w sobie elementy thrillera, czy literatury obyczajowej, tak naprawdę jest mieszanką wielu literackich wariacji i w tym wypadku sprawdziło się to znakomicie. Historia Patcha i bliskich mu osób, mieszkańców niewielkiego Monta Clare, rozgrywa się na przestrzeni lat, jednak ich losy są zdeterminowane przez porwanie i ocalenie, które ma miejsce na początku fabuły. Obserwacja tego, jak toczą się poszczególne życiorysy jest jednocześnie fascynująca, jak i porażająca, bowiem Whitaker zadbał o to, by w pełni trafić wprost w sam środek duszy czytelnika. Toczące się śledztwo i próba uzyskania odpowiedzi na nurtujące pytania w cieniu wielu żyć naznaczonych traumą angażują w sposób, który trudno nazwać. Bowiem tę historię trzeba po prostu przeczytać, przeżyć ją na własnej skórze, wylać własne łzy nad losami postaci, wstrzymać swój oddech w krytycznych momentach i szukać odpowiedzi, które rozmywają się wraz z upływającym czasem. To wymagająca, ale i wyborna lektura, którą polecam całym sercem!

Ocena: 4+/5 Gatunek: thriller literacki (?) Motywy: miłość i obsesja, nieuchwytny seryjniak, akcja na przestrzeni kilkudziesięciu lat, plot twisty . Czy istnieje taki podgatunek jak thriller literacki? Jeśli nie, to Whitaker właśnie go wymyślił. "Wszystkie barwy mroku" to książka dla tych, którzy lubią zanurzyć się w pięknie języka, a przy tym doceniają historie trzymające w napięciu. Jest to monumentalna opowieść, która ma wiele warstw - nie sposób omówić ich wszystkich: to historia o niezwykłej przyjaźni jednookiego chłopca i młodej pszczelarki, ale też o tym, jak żyć z traumą, o seryjnym mor*ercy, o sztuce i o miłości, która staje się obsesją. To dramat, kryminał, studium społeczeństwa i romans w jednym. To także zmierzenie się ze znaczeniem przyjaźni, losu, przebaczenia, straty i nadziei. Zagłębiając się w lekturę, nie tylko czytasz o perypetiach bohaterów - żyjesz, kochasz i cierpisz razem z nimi. Intryga jest dość wymagająca i pełna zwrotów akcji (szczególnie pod koniec), autor powoli dawkuje informacje, ale śledźcie je uważnie, bo może się okazać, że coś, co uważaliście za mało istotne, pod koniec urośnie do rangi największego twistu.  To nie jest jedna z tych nic nieznaczących, rozrywkowych książek, które czyta się błyskawicznie i o których równie szybko się zapomina. Historia Patcha i trzech dziewczyn: tej, z którą się przyjaźnił; tej, którą uratował i tej, z którą był uwięziony, chwyta za serce i zostaje w pamięci jeszcze długo po lekturze.