Willa pod kasztanem T.2 Światło o poranku - Krystyna Mirek

Uwielbiam pióro Krystyny Mirek i za każdym razem jestem pod ogromnym wrażeniem, w jak sensualny, wręcz magiczny sposób, potrafi ona ubrać niewygodne, wyjątkowo przeszywające, bolesne treści w subtelną, wyrafinowaną ucztę literacką. Tym razem nie było inaczej, pod postacią początkowo łagodnej, choć jakże angażującej opowieści, autorka przemyciła tak wiele ponadczasowych, życiowych, trafnych prawd, które trafiają niemal do najciemniejszych zakamarków czytelniczego serca i z pewnością pozostaną tam już na zawsze. Historia wciąga już od pierwszych stron, fundując czytającemu niezapomnianą, emocjonującą i niebywale refleksyjną podróż, po której wróci diametralnie odmieniony. Błyskotliwe pióro sprawia, że pochłaniający powieść czuje się niczym naoczny świadek, a nawet jak jeden z bohaterów, widzi ich oczami, odczuwa to, co oni, zalewa go nieopisana fala doznań i przeżyć. Wszelkie misterne opisy tak silnie działają na wyobraźnię i angażują zmysły, że nie sposób nie zagubić się w lekturze, tracąc przy tym całkowicie kontakt z rzeczywistością. Naszkicowane postacie są prawdziwe, interesujące, wielowarstwowe, jak najbardziej przemawiające, dzięki czemu czytelnik odbiera tę malowniczą historię nadzwyczaj intensywnie. To ludzie tacy jak my, z bogatą przeszłością, popełniający błędy, mierzący się z kolejnymi przeszkodami losu, skrywający wiele tajemnic. Bezsprzecznie, każdy z bohaterów wywołuje wulkan silnych, skrajnych emocji. „Światło o poranku” jest nostalgiczną, przejmującą opowieścią, nie tylko o przewrotności nieobliczalnego, często okrutnego losu czy niełatwych wyborach, ale także refleksyjną, pełną skrajnych emocji historią o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, różnych obliczach miłości i niespełnionych pragnieniach czy nadziejach. Boleśnie prawdziwa, przeszywająca na wskroś, mistrzowsko ukazująca gorycz i niesprawiedliwość życia, a zarazem motywująca, otulająca niczym miękki koc, dodająca nadziei, iż każdy odnajdzie w końcu tą prawdziwą miłość i swój bezpieczny azyl na ziemi, gdzie spotka go pełna akceptacja i zrozumienie. Polecam całym sercem!

Kalina ma pełne ręce roboty, to w jej domu mieszkają i spotykają się poranieni życiowo młodzi ludzie. Wnuczęta i znajomi, którzy potrzebują ciepła, wysłuchania, nakarmienia i zastanowienia się co dalej. Magda pracuje ze swoim byłym chłopakiem, Antek nadal szuka pracy, Bianka pragnie dowiedzieć się dlaczego jej mama zniszczyła małżeństwo ojca, bracia Michał i Bartek przez nieporozumienie myślą,że są po dwóch stronach barykady. Jest jeszcze Dorota, która po rozmowie ze starszą kobietą chce czegoś więcej od swojego małżeństwa, nagle postanawia pokazać mężowi komu zawdzięcza sukces oraz to,że nie jest tylko dodatkiem do życia rodzinnego. Ileż tu się dzieje, co bohater to inna historia, inne problemy, różne spojrzenia na świat i życie, oraz inny system wartości. Kilka nieporozumień, które rozwiązują się po szczerej rozmowie. Dojrzała kobieta i matka, która po latach małżeństwa postanawia zadbać w końcu o siebie oraz o relacje między małżonkiem. Gonienie za sukcesem zawodowym powoduje zaślepienie na sprawy dużo bardziej istotniejsze...bo czy rodzina nie jest najważniejsza? Młodzi ludzie pragnący miłości i czułości oraz prawdy, bo ona należy się każdemu człowiekowi wtedy lepiej można zrozumieć postępowanie najbliższych. Dwa momenty w książce wlały w moje serce nadzieję,że nie każdy facet jest takim jak "przedstawia" go świat i,że istnieje jakaś sprawiedliwość. Bardzo lubię pióro autorki, ma w sobie taką lekkość, a historie są autentyczne i dobrze skonstruowane. Należy wspomnieć i zaznaczyć, że jest to wznowienie, więc być może ktoś już tę książkę zna. Ja nie czytałam pierwszej części serii ale myślę,że chętnie do niej wrócę i równie chętnie poznam kolejne.