Scars - Aria M.

Wybaczenie rzadko kiedy przychodzi łatwo, zwłaszcza gdy krzywdy dopuszcza się najbliższa osoba. Są jednak rzeczy, które stanowią tak ogromną zadrę w sercu, że trudno przełknąć gorzką pigułkę zdrady i odpuścić winę. Jednak zawsze należy pamiętać o tym, że wybaczając uwalniamy także siebie. A niektóre błędy, zwłaszcza te jednostkowe, warto wybaczyć, by nie zaprzepaścić szansy na szczęście, ale też uwolnić się od cierpienia. Nessa wyjechała z Irlandii, by zapomnieć. Przysięgła, że nigdy nie wróci w rodzinne strony i udało jej się dotrzymać słowa przez sześć lat. Jednak jej wrodzony upór kruszy się w mgnieniu oka, gdy w grę wchodzi zdrowie ukochanej babci. Jako archeolożka zwiedziła świat i osiągnęła wiele sukcesów, jednak żaden milowy krok w karierze nie był w stanie uleczyć jej złamanego serca. Powrót do miejsca, w którym zostało tak wiele bólu nie jest łatwy. Ale może najwyższy czas zmierzyć się z duchami przeszłości? Jarlath niegdyś był bratnią duszą Nessy. Los jednak postanowił z nich zakpić w okrutny sposób, a mężczyzna skończył jako mąż kobiety, której nie kocha. Sił dodaje mu miłość do córki oraz towarzystwo przyjaciół. Nigdy nie mógł narzekać na powodzenie kobiet, jednak nawet mimo widma rozwodu nie jest w stanie zainteresować się żadną przedstawicielką płci pięknej, bo w jego sercu wciąż tkwi ukochana sprzed lat. A jego upór i ogromna miłość nie pozwalają mu nie zawalczyć jeszcze ten jeden raz. „Scars” to książka, po lekturze, której mam szalenie mieszane uczucia. Z jednej strony niesamowicie mnie wciągnęła, a perypetie bohaterów sprawiły, że czytałam z zainteresowaniem, przeżywając ich wzloty i upadki. Nie można odmówić tej lekturze emocjonalności, jest tu wiele bólu i żalu nagromadzonego od lat, nie tylko między głównymi bohaterami, ale także wśród ich najbliższych. Jednak nie mogłam otrząsnąć się z wrażenia, że im dalej brnęłam w fabułę, tym mocniej z historii tu prezentowanej tworzyła się telenowela brazylijska. Jak widać jednak nadal mam do nich słabość, bo mimo niedorzeczności w prezentowanej opowieści to do ostatniej strony czytałam ją ze sporym zaangażowaniem. Nie zmienia to faktu, że Autorka zbyt mocno popłynęła w swej wyobraźni i zabrakło tu realizmu, lecz nie chciałabym wchodzić w szczegóły i spoilerować treści, więc dokładniejsze analizowanie perypetii postaci ominę. Dużym atutem tej pozycji jest postać Jarlatha, nieugiętego w walce o ukochaną, gdy pojawiła się ku temu okazja. Nessa niestety bywa kapryśna, sama nie wie, czego by chciała, choć z drugiej strony, biorąc pod uwagę ciężar, jaki dźwiga na barkach jest to zrozumiałe. Zaletą jest też dla mnie minimalizm, jeśli chodzi o zbliżenia bohaterów, a także intrygujące postaci poboczne. Autorka porusza tematy dotyczące żałoby, stawiania czoła przeciwnościom losu, siły rodziny, mocy niezwykłej miłości, ale też ludzkiej zawiści i tego, jak intrygi mogą mieć druzgocące skutki. Także jeśli nie obawiacie się odrobiny przesady i przerysowanych wydarzeń wywołujących mimowolne wywracanie oczami to jak najbardziej polecam tę książkę, bo przekornie i wbrew wszystkiemu spędziłam z nią ciekawy czas.