Julka i Janek. Czego nie lubi nieśmiałość - Kasia Keller, Karolina Krakowiecka

Podczas zabawy na placu zabaw Julka i Janek zauważają nowego chłopca, który siedzi na ławce z mamą. Gdy Janek zaprasza go do zabawy, chłopiec chowa się za mamę i nie odpowiada na zaproszenie. W domu Janek opowiada o dziwnym zachowaniu obcego dziecka. Mama wyjaśnia, że chłopiec pewnie jest nieśmiały i zachęca dzieci do nieoceniania go po tym jednym zachowaniu. Julka i Janek to seria Kasi Keller. Książki skierowane są do najmłodszych czytelników. Każdy tom opowiada o innym wydarzeniu z codziennego życia bohaterów. Teksty mówią o emocjach, pokazują różne sytuacje i sposoby radzenia sobie z nimi. Według okładki i sugerowanej przez wydawnictwo informacji, seria sprawdzi się jako lektura dla czytelników powyżej trzeciego roku życia. Historia pokazana w tym tomie opisuje zachowanie obcego chłopca. Bohaterowie dowiadują się, czym jest nieśmiałość i jak można zachęcić nieśmiałe dziecko do zabawy. Dzięki prostej opowieści mamy, Julka i Janek zaczynają rozumieć, co można zrobić. Dodatkowo mama pokazuje, że osąd na podstawie jeden sytuacji może okazać się błędny i krzywdzący. Książka pokazuje ważny temat i oswaja z nim dzieci. Pojawia się tu motyw kukiełkowego teatrzyku, który podpowiada bohaterom, jak mogą się zachować w podobnej sytuacji. Na plus wychodzi fakt, że tekstu nie jest za dużo, jest prosto napisany i ma jasny przekaz. Nie trzeba doszukiwać się drugiego i kolejnego dna, bo wszystko jest wyjaśnione. To duży plus w pozycji dla dzieci. Na końcu książki znajdziemy wskazówki od psychologa, który radzi, jak rozmawiać z dzieckiem i pomagać mu z oswojeniem danej sytuacji. To na pewno spodoba się rodzicom, którzy po lekturze bajki będą mogli porozmawiać z maluchem na temat opisanego wydarzenia. Podoba mi się też fakt, że bohaterami książki są dzieci. Dzięki temu historia łatwiej dotrze do czytelników. Prawdopodobnie będą oni zbliżeni wiekowo do bohaterów. Łatwiej im będzie się z nimi utożsamiać i odnaleźć się w przedstawionej tu sytuacji. Także sytuacje przedstawione w pozycji są typowo dziecięce – zabawa na placu zabaw, teatrzyk kukiełkowy, szaleństwo z piłką nie są dla dzieci czymś abstrakcyjnym. To ich codzienne zajęcia. Ilustracje Karoliny Krakowieckiej są kolorowe, pełne detali. Kadry są różnorodne, dzięki czemu nie jest nudno. Ładnie wkomponowano w nie tekst, wszystko pasuje do siebie i współgra. Uwielbiam rysunki w książkach dla dzieci, zachwycają mnie. Te są naprawdę ładne, z przyjemnością je oglądałam podczas lektury. Historia spodoba się maluchom i będzie bodźcem do rozmowy o uczuciach i emocjach. Warto podsuwać dzieciom takie pozycje, bo mogą z nich wynieść ważne lekcje. Książka do wspólnego czytania.