Jedno życzenie - Nicholas Sparks

Macie takie książki, których lekturę ciągle odkładacie na później? U mnie jest tak z twórczością Sparksa. Mam chyba większość jego powieści, a czytałam jedynie dwie, i to bardzo dawno temu. Zawsze gdy sięgam po słynny „stos hańby” coś wydaje się istotniejsze, mocniej do mnie przemawia i różne inne. Ale w końcu nadszedł ten czas… I cóż, coś tak czuję, że szybciej sięgnę po dalsze perełki z jego twórczości. Maggie poznajemy w dwóch perspektywach czasowych – jako nastolatkę i dorosłą już kobietę, której kariery wielu by pozazdrościło. Kiedyś zagubiona, odrobinę krnąbrna i nieco leniwa, traktowała pobyt u ciotki w Oacroke jako największą karę. Jednak właśnie ten pobyt zmienił jej życie, sprawił, że przewartościowała naprawdę wiele, odnalazła swoją ścieżkę, dojrzała. I choć prowadziła bujne życie, zwiedziła świat wzdłuż i wszerz, zyskała nawet odrobinę popularności dzięki mediom społecznościowym, to mało kto znał ją w pełni. I nawet chyba ona, dopóki nie opowiedziała swojej historii, nie wiedziała, czego tak naprawdę pragnie jeszcze od życia. „Jedno życzenie” to książka idealna, po prostu. Przynajmniej dla mnie, bo takie uwielbiam najbardziej, choć rzadko kiedy udaje mi się je odnaleźć. Bez wyraźnego happy endu, choć można go odnaleźć. Wyciskająca łzy nawet ze mnie, a to naprawdę nie lada sztuka. Z nietypową historią miłosną, której nie da się zapomnieć. Mądra, życiowa, skłaniająca do refleksji, pokazująca, co w życiu ważne, ale i przypominająca o ulotności naszego jestestwa. Porusza ważne kwestie dotyczące rodziny, adopcji, wiary, różnych dróg, jakie wybieramy podczas naszej podróży na tym łez padole i ich konsekwencji. To historia o miłości, o zagubieniu, o błędach, które mogą stać się początkiem czegoś wspaniałego, o przewrotnym losie, o niespełnionych planach, o pożegnaniach rozrywających serce i ludziach, którzy będąc na chwilę pozostają częścią naszej duszy już na zawsze. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że wybitna. Ale by to wszystko poczuć, po prostu trzeba ją przeczytać. W życiu nie zawsze chodzi o to by żyć długo i szczęśliwie, lecz by po prostu żyć, kochać i czerpać z dni, które nam dano jak najwięcej, by u kresu zwyczajnie jak najmniej żałować. Polecam!