Syn strzaskanych niebios - Ann Dove

To, co wydarzyło się na końcu pierwszego tomu, pozostawiło mnie z rozdartym sercem, niepewnością i bólem. To uczucie, które tak pięknie rozkwitało, zostało nagle przerwane przez brutalną zdradę, po której już nic nie miało być takie samo. "To, jak wbiłam miecz w jego serce. Jak moje własne pękło. Martwe ciało Odyna. Zdradę. Mrok pochłaniający słońce, a wraz z nim nadzieję. Ragnarök." Znany wszystkim świat runął, a ciemność spowiła ziemię. Nadszedł Ragnarök. Świat zmienił się przez to, co się wydarzyło, a wraz z nim bezpowrotnie zmienili się oni. Po tym, co Isa zrobiła Fenrirowi, zanim zapadła ciemność, nie może dojść do siebie. Jakaś cząstka niej umarła. Już nie szuka dobra we wszystkim - to odeszło. A trudności tylko się piętrzą. Uczucie między nimi wciąż się tli. Tylko jak sobie z nim poradzić? Jak pokonać własny upór? Jak wybaczyć? To pytania, z którymi Isa musi się zmierzyć. A potrzebuje jej również świat - zanurzony w mroku i zmierzający ku zagładzie. Czas jest na wagę złota, a każda decyzja musi być przemyślana. Rola Isy jest ogromna i to od jej działań zależy los wszystkich krain. Czy podoła temu wyzwaniu? Czy przywróci pokój Dziewięciu Światom, ocalając niezliczone istnienia, a jednocześnie nie zatracając siebie? Mitologia nordycka, która przenika cały cykl „Zmierzchu bogów”, należy do moich ulubionych. Towarzyszy jej ponura, ale fascynująca aura, której nie sposób się oprzeć. Fabuła „Syna strzaskanych niebios” prowadzi nas w najmroczniejsze zakamarki uniwersum, serwując emocjonalny rollercoaster i trafiając prosto w czułe punkty. Zakochałam się w tej historii bez reszty. Tempo akcji jest bardzo szybkie, ciągle coś się dzieje i trudno przewidzieć, co się wydarzy. Zarywałam noce, chłonąc każdą stronę, z nadzieją na odrobinę światła dla bohaterów. Oddali mi siebie w całej krasie. Isa i Fenrir to główni aktorzy tej historii. Rola, jaką nadała im autorka, zostaje w pamięci na długo po zamknięciu książki. Ich relację śledzi się z wypiekami na twarzy, ponieważ może pójść w każdą stronę. Powiedzieć, że jest skomplikowana, to nic nie powiedzieć. I właśnie ta niepewność, charaktery bohaterów… to wszystko przyciąga. Zdecydowanie bardziej polubiłam Isę z drugiego tomu - jest silniejsza, bardziej nieustępliwa. Przemiana, którą przeszła, robi ogromne wrażenie. Fenrir natomiast to typowy samiec alfa, ale momentami naprawdę uroczy. Doświadczył bardzo wiele, zwłaszcza przez najbliższych, więc trudno się dziwić, że stał się taki, jaki jest. Choć historia mocno skupia się na tej dwójce, których nie da się nie zauważyć (nawet jeśli ktoś ich nie lubi), to w tym tomie pokochałam jeszcze bardziej Valiego i jego relację z inną bohaterką - tutaj jednak nie zdradzę większej ilości szczegółów. Dialogi są świetnie napisane - pełne emocji, momentami zabawne, a czasem aż bolesne. Każda postać ma swoją historię i poznanie jej naprawdę ułatwia zrozumienie ich decyzji. Choć „Syna strzaskanych niebios” określiłabym bardziej jako romantasy, fani klasycznej fantastyki też znajdą tu coś dla siebie. Świat wykreowany przez autorkę czerpie z mitologii nordyckiej to, co najlepsze - zarówno w konstrukcji światów, jak i postaci. Emocji tu nie brakuje, ale końcówka to prawdziwa bomba! Po jej przeczytaniu musiałam się pozbierać… Drugi tom „Zmierzchu bogów” w niczym nie ustępuje pierwszemu. Chciałabym, żeby o tej serii zrobiło się głośno, bo zdecydowanie na to zasługuje. Jeśli lubisz fantastykę, w której najważniejsza jest relacja między dwójką bohaterów, pokazana w subtelny i elektryzujący sposób - sięgnij po tę serię bez wahania. Polecam ją również wszystkim fanom książek z mitologią w tle.