Pawiak. Więzienie polityczne 1880-1915 - Andrzej Ossibach-Budzyński

Andrzej Ossibach-Budzyński w swojej książce "Pawiak. Więzienie polityczne 1880-1915" rzuca światło na mało znane aspekty historii Pawiaka jako więzienia politycznego w okresie carskim. Słysząc “Pawiak” pierwsze z czym nam się kojarzy, to miejsce kaźni podczas okupacji hitlerowskiej w latach 1939-1945. Ale więzienie istniało już dużo, dużo wcześniej. To obszerne opracowanie stanowi pionierskie dzieło, wzbogacone olbrzymią bazą źródłową, co czyni je niezwykle wartościowym. Autor skrupulatnie korzysta z archiwaliów dotyczących Pawiaka oraz epoki carskiej. Książka wyróżnia się szczególnie starannością jeśli chodzi o bazę źródłową. Warte uznania jest to, że Autorowi udało się dotrzeć do najważniejszych archiwów i dokumentów dotyczących tego obiektu. Niebagatelne miejsce zajmuje również olbrzymia bibliografia, co tylko podkreśla autentyczność przedstawionych faktów. Myślę, że śmiało można korzystać z tego dzieła w trakcie pisania np. prac dyplomowych. Ossibach-Budzyński, opierając swoją narrację na archiwaliach, nadaje pracy charakter pionierski, co tylko dodatkowo podkreśla jej oryginalność. Książka to nie samo przekazywanie informacji, ale również swego rodzaju literacka opowieść, co jest rzadkością w tego typu pracach naukowych. Dzięki temu czyta się o wiele łatwiej i książka jest przystępna również dla przeciętnego czytelnika, a nie tylko dla naukowców zajmujących się tym tematem. Atutem jest również jasny, zrozumiały język oraz narracja, która sprawia, że nawet trudne zagadnienia stają się zrozumiałe i interesujące dla każdego czytelnika. "Pawiak. Więzienie polityczne 1880-1915" to nie tylko pamięć o przeszłości, ale także ważna praca badawcza, ukazująca niemal nieznane aspekty historii Pawiaka. Myślę, że każdy historyk zajmujący się historią Warszawy, czy okupacji powinien mieć tę pozycję na półce w swoim mieszkaniu.