Czas rezurekcji - Max Czornyj - 2025

Zawsze z niecierpliwością czekam na każdą nową książkę Maxa Czornyja, ale muszę przyznać, że Czas rezurekcji przebił moje oczekiwania. To nie jest tylko kolejny thriller z serii – to historia, która naprawdę porusza i zostaje w człowieku długo po przeczytaniu. Autor stworzył duszny, mroczny klimat, który wręcz wlewa się między strony – odludny klasztor w górach, zamknięci w sobie mnisi, brutalne zbrodnie i niepokojące pogłoski o obecności czystego zła. Czytelnik ma wrażenie, że obserwuje coś zakazanego, coś, czego nie powinien widzieć. Brat Hektor, który już wcześniej mnie intrygował, w tym tomie pokazuje swoją głębię. Jest wierzący, ale jednocześnie nie traci zdrowego rozsądku, potrafi zadawać trudne pytania i nie boi się tego, co niewygodne – ani dla niego samego, ani dla Kościoła. To postać, która łączy w sobie duchowość, rozum i ogromne człowieczeństwo. Momentami miałam ciarki, momentami zadawałam sobie pytania, które rzadko pojawiają się przy czytaniu thrillera – właśnie o naturę zła, o wiarę i granice racjonalnego myślenia. Fabuła jest nieprzewidywalna, zaskakująca, a zakończenie – jak to u Czornyja – wbija w fotel i zostawia człowieka z otwartymi ustami. Co ważne: nawet jeśli ktoś nie czytał pierwszej części z bratem Hektorem, spokojnie może zacząć od tej – wszystko jest jasne i logiczne. Uważam, że Czas rezurekcji to nie tylko świetny thriller, ale też mocna powieść z przesłaniem, z drugim dnem, która nie traktuje czytelnika jak biernego odbiorcy. Czornyj znów podnosi poprzeczkę – i to bardzo wysoko.

"Czas rezurekcji" to drugi tom cyklu o bracie Hektorze i komisarz Sarze Adam. Tym razem Hektor, na polecenie hierarchów kościelnych, wyrusza do położonego na odludziu zakonu, w którym doszło do Makabryczne zbrodni. Siedziba zakonników skrywa mrok, a także plotki o konszachtach z diabłem... Po bardzo wciągającej pierwszej części, z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po kontynuację. I muszę przyznać, że była jeszcze lepsza! Chyba najwiekszą siłą tej książki jest jej atmosfera. Gęsta od tajemnic, zmowy milczenia, nieprzyjaznych spojrzeń, a to wszystko w otoczeniu hermetycznej, zakonnej przestrzeni i niewyjaśnionej zbrodni. Ciarki na plecach odczuwa się wielokrotnie, sama kilka razy się zastanawiam, czy już nie zaciera się tu granica thrillera z horrorem, bowiem tak mistrzowsko jest tu skonstruowany klimat. Sekrety zakonu przeplatane z dość tajemniczymi wspomnieniami i perspektywą dziecka wzbudzają spore zaintrygowanie, w zasadzie prawie do końca trzymając w tajemnicy sposób, w jaki planują się połączyć. Śledztwo Hektora, do którego w pewnym momencie dołącza również nietuzinkowa Sara, jest przepełnione niewiadomymi, podejrzanymi i coraz bardziej podkręcają adrenaliną przez kolejne nieoczekiwane okoliczności zdarzeń. Zagrożenie czyha na każdym kroku, trudno orzec, kto jest godzien zaufania, a kto tylko ma w sobie niepokojącą aurę. Finał zaskakuje ostatecznym rozwiązaniem, udało się autorowi wywieźć mnie na manowce, bowiem myślałam, że trochę inaczej się sprawa zakonczy. Jednocześnie zostajemy z kilkoma znakami zapytania, które być może są furtką do kolejnego tomu, a może mają pozostać już w sferze domysłów. Świetne rozwinięcie bohaterów i mocna, klimatyczna historia, która elektryzuje i przyciąga. Czytałam z zapartym tchem i już wyczekuje kolejnego tomu z tym duetem. Polecam!