Szymborska. Znaki szczególne - Joanna Gromek-Illg

Osobliwy obraz laureatki Nagrody Nobla

Była osobą, którą ciężko było jednoznacznie zdefiniować: "Czasami jestem podobna do siebie, a czasami nie" - mawiała często.

Przez całe życie wzbudzała silne uczucia. Znajdowała drogę do serc czytelników, nawet tych, którzy zazwyczaj nie interesowali się poezją. Choć gawędziła niewiele na swoim temat i niezwykle skąpo dzieliła się własnymi refleksjami, postrzegano ją jako przyjaciółkę, sąsiadkę, a nawet mentorkę.

O Ze sobie przeciwstawne: miękkość z sarkazmem, surowość z ciepłem, powagę z dziewczęcym wdziękiem. Jej wielowymiarowość skłoniła jedną z bliskich osób do zauważenia: "Wisełko, jesteś taka wieloraka". Nie dało się jej zamknąć w żadnej szufladce. Na jednej ze swoich słynnych kartek, wysyłanych do znajomych, podpisała się jako: "pokój z osobnym wejściem".

Kim była naprawdę Wisława Szymborska?

Zawsze bardziej fascynowała mnie jej psychika i doświadczenia życiowe, niż wydarzenia z życia zawodowego. Te pierwsze były obszarami, które Szymborska chroniła z zasady, często mówiąc: "to po mojej śmierci", co powodowało zniechęcenie do dalszego pytania. Korzystając z tysiąca listów, a także rozmów z przyjaciółmi i znajomymi Szymborskiej, starałam się odtworzyć te elementy jej życiorysu, które najbardziej tajemnicze okazywały się.

- Cytat z wprowadzenia do książki -